a może...

Mówili że praca sama do mnie nie przyjdzie - a przyszła :)
Znajomy zaproponował mi opiekę nad Jego synkiem - uwielbiam spędzać czas z dzieciakami - całkiem przyzwoite warunki, przyzwoite godziny, przyzwoity dojazd - nic tylko brać. Oczywiście zastrzegłam sobie możliwość odejścia kiedy tylko znajdę coś innego - więc wszystko jest jak należy.
Zaczynam od poniedziałku. Od razu jakoś lepiej mi się zrobiło, radośniej... w głowie już pojawiają się pomysły co dalej.. na pierwszym miejscu angielski - może zapiszę się do szkoły od lutego - w szkołach językowych zaczyna się kolejny semestr...  może wrócę znów do lekcji tańca.. w mojej głowie pojawiają się nowe możliwości, inne perspektywy... 

I jeszcze zbliża się bardzo powolutku sezon ogrodniczy - boże jak ja za tym tęsknie - za dotykiem ziemi pod palcami, za kwiatami, za dbaniem, podglądaniem.. a słońca coraz więcej - wiosna coraz bliżej :) na początku lutego można wysiewać pierwsze nasiona na parapecie - mając większe możliwości finansowe - będę mogła pozwolić sobie na większe szaleństwo podczas zakupu nasion...

"Może chciałabyś robić jakieś posty na mojej stronie? " - że niby ja... ale o czym miałabym pisać.. "Wymyśl coś " , "chyba mnie przeceniasz" - "Chyba Ty nie doceniasz siebie".
A może rzeczywiście spróbuje - bo moja głowa to kopalnia pomysłów - a strach to ich skuteczny niszczyciel... bo co jeśli się nie uda - a nic ! nie uda się i tyle.

Zaskoczył mnie ten Jego pomysł, wiem że to nic wielkiego, ale sam fakt że pomyślał o mnie w ten sposób, że dostrzega we mnie jakiś potencjał...